روان درمانی تحلیلی چیست؟

روان درمانی تحلیلی یکی از انواع مهم رواندرمانی است که کار بررسی عمیق وضعیت روانی فرد را برعهده می می گیرد. کار روان درمانی تحلیلی به واقع نوعی غلبه بر مشکلات هیجانی است، مشکلاتی که در دراز مدت به صورت علائم جسمانی، افسردگی، اضطراب، مشکل در کار یا عشق ورزیدن، مشکل در برقراری ارتباط درست با دیگران و سایر مشکلات روانشناختی نمود پیدا کرده اند. در این نوع از درمان تلاش بر این است که محتویات سرکوب شده ناخودآگاه پرداخته شود با بر بروز این علائم غلبه پیدا شود.

فرض اساسی در روان درمانی تحلیلی این است که عملکرد ناسازگارانه، حداقل تا اندازه ای، ناشی از مسائل ناخودآگاه بوده و ریشه در تجارب اولیه ی فرد با مراقبین اصلی دارد. ناخودآگاه مملو از مسائل حل نشده و ایده های پیچیده ای است که هیجانات را به شدت درگیر کرده و مقدار زیادی از انرژی روانی فرد را به خود اختصاص می دهند. درنتیجه، فرد انرژی زیادی را برای درگیری با تعارضات هیجانی صرف کرده و انرژی کمی برای رسیدگی به فعالیت های ثمربخش زندگی برای او می ماند. این هیجانات حل نشده روز به روز انباشته شده و انرژی روانی فرد را در زمینه های مختلف کاهش می دهند و جلوی رشد او را میگیرند. ناخودآگاه شکل دهنده آرزوها، ترسها، و دیدگاههای ما هستند. ناخوداگاه بر تمام مسائل زندگی ما از جمله ارتباطات ما، علایق شخصی، انتخاب همسر و دوست، سبک تربیتی ما در قبال فرزندانمان و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید اثر می گذارد. روش درمان تحلیلی روشی است که مشکلات و مسائل مراجع را تا ریشه و اصل آن دنبال می کند و مراجع دوره جدیدی از رشد را در کنار درمانگر خود تجربه خواهد کرد.

از آن جا که هدف رواندرمانی تحلیلی حل ریشه‌ای و عمیق مسائل ناخودآگاه و بازسازی شخصیت است، این درمان، درمان کوتاه مدتی نخواهد بود، افرادی که مشتاقانه به دنبال تجربه بهتری از زندگی به کمک روان درمانی تحلیلی هستند باید صبور بوده و قدرت دنبال کردن جلسات طولانی مدت را داشته باشند تا نتایج عمیق آن بر روی ساختار شخصیت خود را تجربه کنند.